Bert geeft hierop zijn eigen reflectie:
Op vijf november was het zover. Om twee uur opende Rob Bats de raad en een kwartier later werd ik beëdigd.
Vanzelfsprekend, een vast ritueel. De griffier leest een tekst en ik beloof de burgemeester (en daarmee alle inwoners van Steenwijkerland) mijn stinkende best te doen. Aansluitend de felicitaties van al mijn nieuwe collega’s.
Het ritueel grijpt terug in onze parlementaire democratie. Een poldermodel wat in eeuwen wortelt in onze traditie van Waterschappen. De raad van de gemeente, de politieke arena waarin onze veelkoppige samenleving bijeenkomt, discussieert en besluit. Prachtig om daar onderdeel van uit te maken.
Mijn persoonlijke ambitie? Naast de reguliere onderwerpen die nodig zijn om Steenwijkerland nog beter te laten draaien hoop ik een bijdrage te leveren aan de communicatie tussen inwoners en overheid. Dus, wanneer in 2022 meer mensen het gemeentehuis weten te vinden en wanneer meer ambtenaren naar buiten gaan, ben ik een blij mens.
Overigens, ben ik, taalkundig geïnspireerd door de Romeinse senator Cato Maior, van mening dat er aan de koude kant van de Markt een warme museale, culturele en educatieve wand moet verschijnen.